Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników „Szpitali Pomorskich” jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie.
Każdy pracownik placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej placówki oraz swoich kompetencji.
Polityka oraz procedury ochrony dzieci przed krzywdzeniem
Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników placówki jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Pracownik placówki traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracownika wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Pracownik placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej placówki oraz swoich kompetencji.
Podstawy prawne Polityki ochrony dzieci:
Słowniczek pojęć/objaśnienie terminów używanych w dokumencie Polityka ochrony dzieci
1. Standardy Ochrony Dzieci (SOD) – to zasady wprowadzane w instytucjach, organizacjach, placówkach, które świadczą usługi na rzecz dzieci, pracują z dziećmi i/lub w których dzieci przebywają bez opieki rodziców/opiekunów prawnych (oświata, placówki pobytu stałego, turystyka, pomoc humanitarna etc.) w celu ochrony dzieci przed krzywdzeniem.
2. Dziecko – każda osoba do ukończenia 18 roku życia.
3. Placówka systemu ochrony zdrowia, placówka medyczna – każda placówka prowadząca działalność leczniczą bez względu na formę prawną i źródło finansowania, świadcząca usługi dzieciom lub działająca na rzecz dzieci.
4. Kierownictwo – osoba, organ lub podmiot, który w strukturze danej placówki zgodnie z obowiązującym prawem i/lub wewnętrznymi dokumentami jest uprawniony do podejmowania decyzji o działaniach instytucji.
5. Krzywdzenie dziecka – popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka, przemoc wobec dziecka lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbanie.
6. Przemoc wobec dziecka – jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste dziecka, w szczególności narażające je na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające jego godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na jego zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy. Dziecko – osoba, która nie ukończyła 18 roku życia.
7. Personel – każdy pracownik placówki medycznej bez względu na formę zatrudnienia, w tym współpracownik, stażysta, wolontariusz lub inna osoba, która z racji pełnionej funkcji lub zadań ma (nawet potencjalny) kontakt z dziećmi.
8. Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny, a także rodzic zastępczy.
9. Osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem – wyznaczony przez kierownictwo placówki pracownik sprawujący nadzór nad realizacją Polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem w placówce.
10. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka.
Zasady rekrutacji personelu
Rekrutacja pracowników placówki odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu. Zasady stanowią Załącznik [nr 1] do niniejszej Polityki.
Procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka
1. Każda osoba będąca członkiem Personelu jest zobowiązana i uprawniona do reagowania, w przypadku podejrzenia, że dziecku-pacjentowi dzieje się krzywda.
2. Za Personel uznaje się pracowników, współpracowników, niezależnie od podstawy zatrudnienia (w tym osoby świadczące usługi w oparciu o umowy cywilnoprawne, wolontariuszy, studentów, rezydentów, stażystów, praktykantów), miejsca zatrudnienia (Szpital, przychodnia przyszpitalna, pozostałe jednostki), pełnionych stanowisk (lekarze, pielęgniarki, położne, opiekunowie medyczni, ratownicy medyczni, inni pracownicy medyczni, psychologowie, psychoterapeuci, personel administracyjny, w tym pracownicy socjalni, pomocniczy, w tym sprzątający i pilnujący porządku).
3. Niniejsza procedura ma za cel wspierać członków Personelu w realizowaniu prawnego i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka. Personel wykonujący zawody medyczne jako osoby odpowiednio przygotowane do stawiania diagnoz medycznych pełnią jedną z najważniejszych ról w procesie rozpoznawania krzywdzenia dziecka.
4. Fakt zidentyfikowania objawów lub podejrzenia krzywdzenia u dziecka-pacjenta podlega obowiązkowemu odnotowaniu w dokumentacji medycznej.
5. Naruszenie obowiązku reagowania może zostać uznane za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych lub kontraktowych i jako takie prowadzić do rozwiązania umowy z osobą dopuszczającą się tego naruszenia.
6. Źródłem krzywdy dziecka może być zachowanie osoby będącej członkiem Personelu, zachowanie rodziców lub opiekunów prawnych dziecka, bądź innej osoby bliskiej, a także innych dzieci.
7. Krzywdzeniem jest każde zamierzone i niezamierzone działanie lub zaniechanie działania jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, które naruszają równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłócają ich optymalny rozwój.
8. Krzywdzenie dziecka może przybierać różne formy, z reguły współwystępujące. Wszystkie mają krótko i długoterminowe znaczące konsekwencje dla rozwoju fizycznego, emocjonalnego, poznawczego i społecznego dziecka. Szczegółowe wskazówki co do rozpoznawania znamion krzywdzenia dziecka podaje do wiadomości personelu Osoba odpowiedzialna za kwestie związane z ochroną dzieci powołana przez Kierownictwo Spółki.
9. W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka należy niezwłocznie poinformować Policję dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
10. W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu z uwagi na stosowanie wobec niego przemocy domowej, a w rodzinie są lub mogą być inne dzieci, należy niezwłocznie poinformować Policję dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
11. W przypadku podejrzenia, że opuszczenie przez dziecko w towarzystwie rodzica lub opiekuna prawnego będzie godziło w dobro dziecka, w tym zagrażało jego bezpieczeństwu, należy uniemożliwić oddalenie się dziecka i niezwłocznie wystąpić do sądu rodzinnego o wydanie odpowiednich zarządzeń opiekuńczych.
12. 1. Każda osoba podejrzewająca krzywdzenie dziecka raportuje ten fakt kierownikowi oddziału lub jednostki, w której jest zatrudniona (ordynator oddziału, kierownik przychodni przyszpitalnej), lekarzowi dyżurnemu, pielęgniarce/położnej oddziałowej/dyżurnej. Osoba, której zostało zgłoszenie podejrzenie krzywdzenia dziecka podejmuje decyzje o potrzebie konsultacji psychologicznej dziecka.
13. W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę:
a) Ze strony członka personelu – należy zgłosić to bezpośredniemu przełożonemu, który:
i. W sytuacji, gdy zachowanie było jednorazowe i o niewielkiej intensywności wkroczenia w dobra dziecka należy przeprowadzić rozmowę dyscyplinującą z pracownikiem lub współpracownikiem,
ii. W sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, należy zarekomendować rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia. Jeżeli członek Personelu, który dopuścił się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniony przez placówkę, lecz przez podmiot trzeci wówczas należy zarekomendować zawieszenie współpracy z tą osobą, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z organizacją lub instytucją współpracującą.
b) Ze strony rodziców, opiekunów prawnych lub innych domowników:
i. Należy wszcząć procedurę Niebieskie Karty poprzez wypełnienie formularza Niebieska Karta – A, gdy zachowanie wobec dziecka stanowi przemoc domową
ii. Gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej lub nie jest jasne, jak je zakwalifikować – należy wystąpić do właściwego ośrodka pomocy społecznej o wgląd w sytuację rodziny
c) Ze strony innego dziecka:
– Należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
14. W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia dotyczy dziecka nie będącego pacjentem Placówki należy poinformować rodziców dziecka krzywdzącego o sytuacji, względnie podjąć dalsze działania interwencyjne poprzez poinformowanie odpowiednich placówek takich jak MOPS, Policja, Sąd Rodzinny, Placówka Oświatowa.
15. W przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka lub doszło do innego zagrożenia dobra dziecka:
a) Ze strony członka personelu – należy zgłosić bezpośredniemu przełożonemu, który przeprowadza rozmowę dyscyplinującą a w razie potrzeby zastosować konsekwencje dyscyplinarne, łącznie z rozwiązaniem stosunku prawnego z tą osobą;
b) Ze strony rodziców lub opiekunów prawnych – należy wystąpić do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka ośrodka pomocy społecznej o wgląd w sytuację dziecka.
16. W przypadkach niejasnych lub wątpliwych osoba odpowiedzialna za interwencję konsultuje sprawę z co najmniej dwiema osobami z Personelu: obligatoryjnie z psychologiem oraz z osobą zarządzającą oddziałem, w którym obecnie znajduje się dziecko. Osoba odpowiedzialna za interwencję może rozmawiać z osobami zaangażowanymi, w tym dzieckiem, osobą podejrzewaną o krzywdzenie i świadkami.
17. W przypadku, gdy nie jest jasne, jakiej krzywdy dziecko doświadcza ze strony rodzica lub opiekuna prawnego należy wszcząć procedurę Niebieskiej Karty.
18. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu należy niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi, aż do czasu wyjaśnienia sprawy.
19. W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi personelu w związku z popełnieniem przestępstwa przeciwko dzieciom należy bezwzględnie i natychmiastowo odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi aż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
20. Podejrzenie krzywdzenia dziecka przez członka Personelu jest zdarzeniem niepożądanym i jako takie podlega raportowaniu zgodnie z procedurą zgłaszania tych zdarzeń.
21. W przypadku, gdy krzywdzenia dziecka dopuścił się kierownik jednostki/osoba odpowiedzialna za interwencję wówczas osoba, która dostrzegła krzywdzenie przekazuje informację o tym fakcie bezpośrednio do pełnomocnika ds. jakości. W takim przypadku za prowadzenie interwencji odpowiedzialny jest pełnomocnik ds. jakości, do którego stosuje się wszelkie zapisy dotyczące kierownika jednostki przewidziane niniejszą procedurą.
22. Dalszy tok postępowania leży w gestii uprawnionych organów (sąd, MOPS, GOPS, Policja, prokuratura).
23. Personel w swoim postępowaniu zobowiązany jest do zwracania szczególnej uwagi na potrzeby dzieci niepełnosprawnych, uwzględniając zakres ich niepełnoprawności ruchowej, intelektualnej czy innej, wpływający na bezpieczeństwo w czasie korzystania ze świadczeń zdrowotnych a także na zdolność do zrozumienia bądź zakomunikowania zdarzenia.
Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy personelem placówki a dziećmi
Pracownicy znają i stosują zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko ustalone w placówce, które zostaną im udostępnione w odrębnym dokumencie.
Zasady ochrony danych osobowych oraz wizerunku dzieci w placówce
1. Placówka zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
2. Placówka, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.
3. Upublicznianie wizerunku dziecka może odbywać się wyłącznie za świadomą zgodą rodzica/ opiekuna prawnego dziecka na publikację zdjęć wykonanych podczas pobytu i leczenia szpitalnego. Zdjęcia nie mogą zawierać: nagości dziecka; sytuacji intymnych lub innych, które mogłyby być uznane za naruszające jego prywatność lub godność, nie mogą zawierać informacji medycznych; znaków szczególnych (blizny, rany, znamiona).
4. Pracownikowi placówki nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie placówki bez pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka. Zgoda powinna zawierać informację, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystywany (np. że umieszczony zostanie na stronie youtube.com w celach promocyjnych).
5. W celu uzyskania zgody, o której mowa powyżej, pracownik placówki może skontaktować się z opiekunem dziecka i ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.
6. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak: zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda rodzica lub opiekuna prawnego na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest wymagana.
7. Przed zezwoleniem na wejście na oddział lub do innej komórki, w której przebywają dzieci przez osoby nie uczestniczące w sprawowaniu opieki zdrowotnej i nie należące do grona osób bliskich dziecka (dotyczy to np. osób wykonywujących czynności na rzecz fundacji i innych organizacji zajmujących się działalnością wspierającą na rzecz dzieci przebywających w szpitalach) – konieczne jest poinformowanie tych osób o całkowitym zakazie robienia zdjęć z udziałem dzieci bez zezwolenia personelu komórki, udzielonego po uzyskaniu pisemnej zgody przedstawiciela ustawowego dziecka.
Zasady bezpiecznego korzystania z internetu i mediów elektronicznych
Placówka, zapewniając dzieciom dostęp do internetu, jest zobowiązana podejmować działania zabezpieczające dzieci przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju; w szczególności należy zainstalować i aktualizować oprogramowanie zabezpieczające.
Zasady udostępniania rodzicom albo opiekunom prawnym lub faktycznym oraz małoletnim standardów do zaznajomienia się z nimi i ich stosowania
Niniejsze standardy podlegają opublikowaniu na stronie internetowej Placówki oraz poprzez wywieszenie w widocznym miejscu w każdej komórce organizacyjnej, w której przyjmowane są dzieci, w wersji zupełnej oraz skróconej, przeznaczonej dla małoletnich.
Osoba odpowiedzialna za kwestie związane z ochroną dzieci
1. Kierownictwo placówki wyznacza osobę odpowiedzialną za Politykę ochrony dzieci w placówce.
2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki i prowadzenie rejestru zgłoszeń oraz za proponowanie zmian w Polityce.
Monitoring
1. Osoba odpowiedzialna za kwestie związane z ochroną dzieci, przeprowadza wśród pracowników placówki, co najmniej raz na 12 miesięcy, ankietę monitorującą poziom realizacji Polityki. Wzór ankiety stanowi Załącznik [nr 2] do niniejszej Polityki.
2. W ankiecie pracownicy placówki mogą proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia Polityki w placówce.
3. Osoba, o której mowa w pkt. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania wypełnionych przez pracowników placówki ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje kierownictwu placówki.
4. Kierownictwo placówki wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom placówki nowe brzmienie Polityki.
Przepisy końcowe
1. Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla pracowników placówki, w szczególności poprzez przesłanie jej tekstu drogą elektroniczną oraz umieszczenie w systemie informatycznym placówki w zakładce „Procedury”.
3. W ciągu 14 dni od ogłoszenia Polityki każdy z pracowników zobowiązany jest zapoznać się z nią i poświadczyć to stosownym oświadczeniem lub w 14 dni od powrotu do pracy jeśli był nieobecny.
STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W „SZPITALACH POMORSKICH”
(WERSJA SKRÓCONA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY)
Pamiętaj, że „Szpitale Pomorskie” – zarówno oddziały, jak i poradnie to miejsca, gdzie pracują ludzie, których zadaniem jest dbanie o Twoje zdrowie i dobre samopoczucie. Masz prawo czuć się tam bezpiecznie, być tam traktowany z troską i szacunkiem!
Jeśli coś Cię martwi albo czujesz się nieswojo, porozmawiaj z kimś zaufanym. Może to być Twoja mama, tata, pielęgniarka lub lekarz. Wszyscy są tam, aby Ci pomóc i sprawić, żebyś czuł się lepiej.
Jeśli musisz spędzić czas w szpitalu, ważne jest, żebyś wiedział, że istnieją specjalne zasady, które mają na celu Twoje bezpieczeństwo, zdrowie i dobre samopoczucie:
Szpital to miejsce, gdzie powinieneś czuć się bezpiecznie. Nikt nie ma prawa Cię krzywdzić ani źle traktować. Jeśli coś takiego się wydarzy, koniecznie powiedz o tym dorosłemu, któremu ufasz.
BEZPŁATNE NUMERY POMOCOWE:
